 Szukaj |
| >NASZE STRONY |
 MAIN |
|
|
GRY FABULARNE |
|
|
GRY cRPG |
|
|
FANTASTYKA |
|
|
PROJEKTY |
|
|
|
|
|
|
|
Duch
Lanoreth już od wieków przemierzał ten świat. Przez nikogo nie zauważany, samotny, przeklęty. Lecz nie zawsze tak było.
Kiedyś, dawno temu, gdy jego ojciec był u szczytu sławy wampirzej rodziny, Lanoleth miał przyjaciół, trzodę, liczne kochanki. Do czasu. Jeden błąd. Źle wykonane zadanie. Niesława, którą okrył zarówno siebie jak i swego stwórcę. Odrzucenie. Długo błąkał się od miasta do miasta w poszukiwaniu spokoju. W końcu go odnalazł. Młoda dziewczyna z maleńkiego miasteczka. Słodka Ninerl. Jej złociste włosy zawsze pachniały niczym młode róże. Błękitne oczy wpatrzone w niego niczym w boga. Niewinna, słodka Ninerl. Przemienił ją. Uczynił sobie podobna. Zasługiwała na wieczność. Zamieszkali w maleńkim dworku otoczonym lasem. We wsi i małym miasteczku pokazywali się sporadycznie, głównie aby się posilić. Służba, składająca się tylko i wyłącznie z ghuli dogadzała ich zachciankom. Pieniądze nie stanowiły dla niego problemu. Uciekając z Londynu zabrał ze sobą prawdziwa fortunę.
Szczęście jednak nigdy nie trwa wiecznie. W wiosce zaczęli masowo znikać ludzie. Na samym początku uznano, iż uciekali do miasta, tym bardziej, że wśród zaginionych dominowały młode dziewczęta. Wkrótce jednak w wiosce zapanował strach. Leśniczy w trakcie polowania odkrył zwłoki jednej z "uciekinierek". Były suche. Ani jedna kropla krwi nie zachowała się w jej ciele. Zaczęła się nagonka. Nie minął nawet tydzień gdy pewnego ranka do drzwi dworu zastukali ludzie uzbrojeni w widły i pochodnie. Ghul otworzył mówiąc, iż państwa nie ma w domu. Nie pozwolili mu nawet dokończyć. Nadziany na ich widły zginął, nim zdążył zareagować. Pochodnie rzucone na bogate perskie dywany roznieciły ogień w całym domu. Lanoreth obudził się wtedy, czując dym w nozdrzach. W przeciwieństwie do swych braci preferował spanie nad ziemią. W specjalnie zaprojektowanym pokoju bez okien umiejscowionym na tyłach domostwa. Ninerl także się obudziła. Najpierw zdezorientowany wzrok wampirzycy szybko nabrał przerażonego wyrazu. Był dzien. Ich dom stal w ogniu. Oszalała rzuciła się na drzwi próbując ucieczki. On jej nie powstrzymał. Nie zdążył. Patrzył jak złowrogie płomienie ogarniają jej ciało. Patrzył i nie mógł się poruszyć. Nie poruszył się nawet gdy dosięgły jego ciała. Stał tak dopóki ciemność go nie pochłonęła.
Obudziła go cicha melodia. Nie wiedzieć skąd, do jego uszu napływały kojące dźwięki fletu. Otworzył oczy. Miliony gwiazd na idealnie czystym niebie powitały go radośnie mrugając. Delikatny wiatr szumiał w koronach drzew. Muzyka ucichła. Rozejrzał się wokoło. Zgliszcza niegdyś wspaniałego dworu wróciły mu pamięć. Ninerl słodka Ninerl. Krwawe łzy potoczyły się po policzkach wampira. Co się stało? Czyż i on nie powinien zginąć? Przecież widział płomienie sięgające jego ciała. Czuł swąd spalonej skóry. Zdezorientowany spojrzał na swoje dłonie idealnie zdrowe. Dotknął ubrania nawet nie zabrudzonego. Gdyby nie te zgliszcza uznałby, że nic się nie stało.
Muzyka rozbrzmiała ponownie.. Delikatna, o lekko smutnym odcieniu. Słyszał ją często. Zawsze z mieszaniną żalu i czułości. Muzyka zwiastująca śmierć kolejnego wampira. Ta którą usłyszał tamtej nocy. Muzyka duszy. Lanoreth, duch wampira uśmiechnął się, witając kolejny dzien.
Selina. |
komentarz[7] |  |
|
|
|
|
|
|
Sonda |
Top 10 |
Statystyki |
userzy w serwisie:
gości w serwisie: 0 |
|
ShoutBox |
|
|
